Als iemand een dierbare moet missen na overlijden of na een scheiding is het logisch dat er verdriet is. Meestal is er is in eerste instantie aandacht en steun van de omgeving voor deze rouw. Na verloop van tijd gaat men ervan uit dat de rouwende persoon zijn leven weer oppakt. Dit doet degene meestal ook want ‘we moeten door’. Toch is het mogelijk dat de rouw nog helemaal niet goed verwerkt is. En kan er op den duur opnieuw veel verdriet of pijn zijn. Deze pijn en het verdriet kunnen je beperken in je dagelijks leven. Zelfs jaren later nog. Vaak is dit niet bewust maar weggestopt verdriet. Als verdriet geen gehoor krijgt, kan het ergens in het lichaam vast gaan zitten en mogelijk klachten van lichamelijke aard veroorzaken. In de vertrouwde omgeving van mijn praktijk is alle tijd en ruimte om verdriet toe te laten. Er is aandacht en begrip voor het verlies, zodat het verdriet er alsnog uit kan komen. Het toelaten van pijn en verdriet in een veilige omgeving is zeer helend.
